آیا تلاش کردن کودکتون رو قابل احترام و ستایش می‌دونین ؟
شما جز کدوم دسته هستین ؟
۱.تصور کنید که فرزند ما می‌خواد در یک بطری رو باز بکنه و ما بلافاصله چون می‌دونیم بطری در محکمی داره پیش قدم بشیم و بگیم نه زورت نمی‌رسه ، نمیتونی ، این مدلی باز نمیشه .
۲.و یا میتونیم از یه زاویه‌ی دیگه ببینیم و به اون فرصتی که داره تجربه میکنه احترام بذاریم ، صبور باشیم و بهش راهنمایی بدیم که از چه طریقی بهتر می‌تونه این نتیجه رو رقم بزنه..
یا خیلی موقعیت های دیگه ، مثلا اگر می‌خواد بند کفشش رو ببنده یا دکمه های لباسش و… و ما عجله داریم آیا میگیم تو نمیتونی بزار من انجام بدم ؟ یا صبر میکنیم تا تلاش کافی رو برای رسیدن به نتیجه هر چند نامطلوب انجام بده !؟
همه‌ی ماها وقتی که مادر و پدر میشیم برای این که بچه‌هامون کمتر دچار اشتباه و خطا بشن و کمتر شکست رو تحمل کنند ، همیشه توی هر کاری که میخوان انجام بدن پیش‌قدم میشیم و سعی میکنیم کمکشون بکنیم تا جلوی هر اتفاق ناخوشایند و تجربه‌ی ناکامی رو ازشون بگیریم .
این شیوه باعث میشه که هیچ وقت بچه‌های ما یادنگیرن خودشون برای موقعیتی که دارن تصمیم بگیرن و واکنش منطقی نشون بدن .
باعث میشه همیشه تابع عکس‌العمل های ما باشن تا بتونن تصمیم درست بگیرن .
در صورتی که همه جا حرف از این میزنیم که چرا بچه هامون مستقل نیستن؟ و خیلی دلمون می‌خواد که بچه‌های مستقلی داشته باشیم .
تصور کنید که همیشه یکی بخواد به ما امر و نهی بکنه و بخواد یه جورایی ما رو کنترل بکنه . این غذا رو بخور ، اون لباس رو بپوش ، الان خسته‌ای باید استراحت کنی ، الان این کار رو انجام بده ، اتاقتو مرتب کن و …
در واقع ما بنا به سن و سال بچه‌هامون دایما داریم به عنوان والد اون‌ها رو کنترل میکنیم و برای حال و هوای اون لحظشون تصمیم‌گیری میکنیم . خب اگر این رفتار رو با خود ما انجام بدن قطعا کم‌کم اختیار ، فرصت انتخاب و تصمیم‌گیریمون رو از دست میدیم و اعتماد کافی به خودمون نداریم که بتونیم مسیر درست رو انتخاب بکنیم .
چیکار باید بکنیم که این اتفاق برای کودکمون رقم نخوره و بتونیم کمکشون بکنیم که جدا از اینکه از ما مشورت بگیرن ،بتونن خودشون به افکار و به رفتار خودشون اعتماد کنند و بر مبنای اون پیش برن .
شاید خیلی جاها خطا بکنن اما تجربه به دست میارن.
بهتره بهشون فرصت بدیم که خودشون انتخاب بکنن .
اگر راجب موضوعی سوال میپرسن لازم نیست سریع جواب بدیم ، بهشون فرصت بدیم و ازشون بپرسیم که ؛ خودت چی فکر میکنی ؟ ذهنشونو به چالش بکشیم ، بهشون فرصت بدیم که بدون نقطه نظر ما خیلی چیزها رو کشف بکنن ، ببینن و بتونن یادبگیرن .
وقتی ما فرصتهایی رو برای آزمون و خطا کردن بچه‌هامون ایجاد بکنیم ، باعث میشه کم‌کم شخصیت مستقلشون شکل بگیره .
گفتن هر بار تو (نمیتونی) باعث میشه که پایه‌های عزت نفس و اعتماد به نفس کودک در انجام خیلی از امور لطمه ببینه و آینده دچار یکسری آسیب‌هایی میشه که تو تصمیم‌گیری‌های بزرگ زندگیش خودش رو بروز میده .
نقش خودمون رو به عنوان والد برای کمک به کسب تجربه و تجربه ناکامی بچه‌هامون خیلی پر رنگ و جدی بدونیم.
منابع :
