قبول دارین که فرزندان ما بنا به سنشون میخوان دنیاشون رو کشف بکنن و همه چیز براشون جدید و جذابه ؟
فکرشو بکنید شما وارد یک مرکز خرید یا مغازه ای میشید که کالاهایی داره که مد نظر و مورد علاقه‌ی شماست . مثل پوشاک ، خوراکی ، لوازم خونه و… ولی از وقتی که وارد میشین بهتون گفته باشن که اجازه‌ی دست زدن به هیچکدوم از اینها رو ندارین . کلافه نمی‌شین که همه‌ی چیزایی که براتون جذابن رو دورتون چیدن ولی میگن اجازه ندارین بهشون دست بزنین ؟
تمام فضاهایی که در اطراف ما هست و برای ما بسیار عادی شده ، برای بچه هامون بسیار مهیجه . دنیای ما براشون پر از چیزهای رنگارنگ ، جدید و جذابه که میخوان کشفش کنن ، ولی دایما تا میان برن سراغش ما میگیم : نکن ، نرو ، دست نزن.
چه اتفاقی میوفته ؟ چقدر از خودمون انرژی گرفته میشه ؟ و چقدر بچه‌هامون تحت تاثیر این حرف ما خسته و کلافه میشن ؟ حالا باتوجه به خلق و خو و سرشتشون بعضی ها میشن پرخاشگر و لجباز ، بعضی ها دایم در حال گریه و نق زدن و بعضی هاشون هم به مرور تبدیل میشن به بچه‌هایی که ما بهشون برچسب ترسو بودن و خجالتی بودن یا حرف گوش کن میزنیم !
میخوام چی بگم ؟ من میگم ، من می‌پذیرم که یک بچه‌ی کوچک دارم و بچم میخواد همه چیز رو کشف بکنه ، از لباسشویی ، گاز ، قابلمه گرفته تا جاروبرقی و هر چیزی که دورش هست ، من باید بیام فضا رو براش امن بکنم فضا رو امن کردن یعنی اینکه من باید چند سال قید دکوراسیون شیک داشتن رو بزنم و به این فکر نکنم که الان ظاهر خونم زیبا باشه ، این با اون بخونه ، هماهنگ باشه ، چیدمان چرا این شکلی شده . اگر میخوام فضای امنی برای بچم ایجاد کنم و بکن نکن نکنم ، باید به این چیزها فکر نکنم .
راهکار میتونه این باشه که من به عنوان والد بهش فرصت بدم تا چیزهایی رو که براش آسیب‌زا نیست و می‌تونم نظارت داشته باشم رو دست بزنه ، لمس کنه و کشف کنه .
بهش فرصت بدم ، کنارش باشم اما اگر چیزی واقعا براش خطر داره از اون فضا حذف بکنم ، نه این که باشه اما من بگم دست نزن .
وقتی من یک لباس قشنگ رو میبینم ولی بهم بگن نمیشه بهش دست بزنی خب قطعا کلافه میشم و همش دنبال یک راهی ام که بتونم یجوری لمسش کنم .
بچه‌ها هم همینن پس ما بجای اینکه دایما از صبح که بیدار می‌شیم تا شب بکن نکن بکنیم یک فضای امن براشون بسازیم.
وسیله های خطرناک رو حذف کنیم که توی دیدش نباشه و جاهایی که می‌تونیم ، بهش فرصت بدیم دست بزنه ، لمس کنه ، ببینه ، به دهنش بزنه و دنیای اطرافش رو از این طریق بتونه بهتر بشناسه و کشف بکنه .
ما با ایجاد یک فضای امن می‌تونیم نقش مثبت در رشد کودکمون داشته باشیم و بهشون فرصت بدیم که دنیا رو بشناسن و ازش لذت ببرن ، شرایط براشون کلافه کننده نباشه و دایما تحت کنترل ما نباشن که مدام بخوایم هر قدمی که برمی‌داره مانعش بشیم و جلوی کسب تجربه اش رو بگیریم.
منابع
